te Utrecht
Op het eerste gezicht is Domplein 13 een onbeduidend
dwarshuis,
twee
bouwlagen
hoog, met - zo te zien - een
zadeldak.
De ingangen van de beneden- en bovenwoning zijn rechts geplaatst.
De drie opmerkelijk grote
dakvensters
lijken recent toegevoegd.
Het ligt verscholen in de
Maartenshof,
waarvan - als je rondkijkt -
Domplein 13 wel erg lijkt op het er schuin tegenover gelegen huis
Domplein 15.
Links van nummer 13 ligt een fraaie neogotische ingangspartij, die het adres
Domplein 14
draagt. Wanneer je de ontwerptekening door Van Straaten uit 1898 bekijkt, blijkt dit allemaal samen
één complex te zijn, samen met een schuin achter de monumentale
ingang van nummer 14 gelegen zaal. Het geheel is
ontworpen voor de Sint-Martinusvereniging.
Domplein 13 en het rechter deel van 14 nummer delen één doorgaande
kap met plat.
Op de bouwtekening staan de drie genoemde dakvensters al,
maar dat ze gerenoveerd zijn valt niet te ontkennen.
Verder terug in de geschiedenis vinden we hier een
claustraal huis van de Dom
dat op zijn beurt de noordelijke helft van het keizerlijke
paleis Lofen
innam.
Tekst: Jean Penders (10-2010). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
